Analiza taktyczna budowy gry Leicester City na podstawie meczu 25. kolejki Premier League
Manchester, "City of Manchester Stadium", sobota 6/02/2016
Chciałbym przedstawić Państwu uwagę analizę gry Lisów w tym sezonie na przykładzie starcia w Manchesterze z Obywatelami. Dla Leicester City to był dopiero chyba najlepszy mecz w ich rewelacyjnej drodze do mistrzostwa, grając w swoim stylu.
Zestawienia
Wcale w większości swoich meczów Ranieri wykorzysta formację 4-4-2 z następnymi szczególami:
a) w obronie:
- Okazaki się opuszcza bliżej do linii pomocniczej więc można mówić o przekstałceniu formacji w 4-4-1-1 albo nawet 4-5-1;
- Vardy zawsze się znajduje z przodu i nie bierze udziału w obronie swojego zespołu;
b) w ataku:
- Mahrez często robi przesunięcie w centrum ze swojej flanki;
- lewy obrońca (Fuchs) częstszej chodzi naprzód niż prawy (Simpson);
- w parze centralnych pomocników (Drinkwater - Kante) Drinkwater gra więcej na atak;
- przy rozegraniu stałych fragmentów gry do pola karnego przeciwnika chodzą 2 centralnych obrońców - Huth oraz Morgan.
Ranieri rzadko korzysta z rotacji więc większość swoich meczów drużyna gra tą samą jedenastką (przyczyna - szkoleniowiec nie ma na tyle szerokiej ławki rezerwowych, żeby robić rotacji). To ma jak swoje zalety - zgranie zawodników, tak i wady - zmęczenie pod koniec turnieju.
Faza gry bez posiadania piłki
Statystyki mówią, że średnio Leicester City posiada piłkę 44% czasu (w meczu z MC wynosi nawet 34%), więc gra drużyny bez piłki jest czy nie najważniejszej z faz gry.
Ustawienie w tej fazie - 4-4-2 albo 4-5-1 (Okazaki gra w linii pomocniczej). Vardy zawsze czeka na szansę w kontrze i bardzo rzadko można go spotkać w pressingu w rejonie centralnego koła.
Pressing drużyna Ranieriego korzysta tylko wtedy, kiedy przeciwnik posiada piłkę na swojej stronie pola czyli pressing dotyczy tylko linii obrony w celu wykorzystać pomyłki zawodników natychmiast w strefie przed bramką.
Na swojej połowie boiska piłkarze Leicester City grają bardzo szczelnie, szczególnie między liniami pomocniczej a obrony (odległość wynosi około 10 m).
Na flankach skrzydłowych przeciwnika zawsze spotykają 2 gracze Lisów dzięki formacji 4-4-2, gdzie na fkankach grając ściśle masz zawsze 1 pomocnika oraz 1 defensora. Taka gęstość pozwala skutecznie blokować uderzenia i dośrodkowania rywala.
Źr. "Whoscored.com"
Także trzeba zauważyć, że podopieczni Ranieriego w obronie grają bardzo prosto, nie bojąc w razie potrzeby wybić piłkę na aut albo rzut rożny.
Przejścia z jednej fazy w inną
Przejście z obrony w atak (kontra) jest najważniejszym czynnikiem w osiągnięciu tych wyników, co mają na razie Lisy.
Po odbiorze piłki zawodnicy Leicester City starają się dostarczać piłkę natychmiast na Vardy'ego, Okazakiego albo Mahreza przez długie podanie.
W kontrę zazwyczaj biegną 4 graczy - Vardy, Okazaki, Mahrez + ktoś z pomocników.
Przejściu z ataku w obronę towarzyszy natychmiastowy pressing.
Faza gry z posiadaniem piłki
Celem jest dostarczanie piłki w pole karne na Vardy'ego albo Okazaki (np. w meczu z MC z 14 uderzeń 12 były z pola karnego). Zwykle to się da zrobić przez dośrodkowanie z flanków, rzadziej - przez niskie podania w rejonie półkoła na połowie przeciwnika.
Jedną z cech zespołu jest wysoka skuteczność uderzeń - np. w meczu z MC z 14 uderzeń 7 trafiły w światło bramki (u MC było tylko 4 z 22 uderzeń), a z tych 7 - 3 zostały goli.
Źr. "Whoscored.com"
Także jak i w kontrach tak i w ataku pozycyjnym można często spotkać podania na Vardy'ego z centralnej linii.
W ogóle gra Leicester City charakteryzuje się dużą ilością podań długich pionowych.
Źr. "Fourfourtwo.com"
Źr. "Whoscored.com"
Jeszcze jeden sposób prowadzenia ataku - przesunięcie Mahreza w centrum ze swojej flanki z dalszym: a) podaniem na napastników; b) strzałem.
Czy Arsenal ma szansy w starciu z Lisami?
Następny mecz dla Leicester City będzie z Arsenalem. Do tego oni już pokonali Liverpool i Manchester City, więc powstaje oczywiste pytanie - Arsenal jest kolejny?
Nie koniecznie. Drużyna Ranieriego ma swoje wady, którymi Kanonierzy powinni się skorzystać:
- 16 z 22 uderzeń MC wypełnił z pola karnego czyli obrona Lisów pozwala do strzelania piłki z bliskich odległości;
- Mahrez często idzie w środek, więc na prawym skrzydle obrony Leicester City zostaje tylko Simpson;
- zawodnicy Leicester City grają wąsko, więc Arsenal powinien rozciągać obronę, przenosząc piłkę z jednego skrzydła na drugi, i odwrotnie;
- szybka kontra Lisów jest najniebezpieczniejsza, więc jest potrzeba w natychmiastowym pressingu po utracie piłki;
- Arsenal musi uważać na Mahreza - gra w 2 defensywnych pomocnika jest konieczna.
Po zwycięstwach nad Liverpoolem oraz MC duch zespołowy zawodników Leicester City jest ważnym czynnikiem, na który też trzeba uważać menedżerowi Arsenalu.
Ranieri po meczu z Manchester City:
"We fight for each other on the pitch. We are 11 when we go on to the field and in all my career I don't think I have known a team as strong at being together"
Wcale w większości swoich meczów Ranieri wykorzysta formację 4-4-2 z następnymi szczególami:
a) w obronie:
- Okazaki się opuszcza bliżej do linii pomocniczej więc można mówić o przekstałceniu formacji w 4-4-1-1 albo nawet 4-5-1;
- Vardy zawsze się znajduje z przodu i nie bierze udziału w obronie swojego zespołu;
b) w ataku:
- Mahrez często robi przesunięcie w centrum ze swojej flanki;
- lewy obrońca (Fuchs) częstszej chodzi naprzód niż prawy (Simpson);
- w parze centralnych pomocników (Drinkwater - Kante) Drinkwater gra więcej na atak;
- przy rozegraniu stałych fragmentów gry do pola karnego przeciwnika chodzą 2 centralnych obrońców - Huth oraz Morgan.
Ranieri rzadko korzysta z rotacji więc większość swoich meczów drużyna gra tą samą jedenastką (przyczyna - szkoleniowiec nie ma na tyle szerokiej ławki rezerwowych, żeby robić rotacji). To ma jak swoje zalety - zgranie zawodników, tak i wady - zmęczenie pod koniec turnieju.
Faza gry bez posiadania piłki
Statystyki mówią, że średnio Leicester City posiada piłkę 44% czasu (w meczu z MC wynosi nawet 34%), więc gra drużyny bez piłki jest czy nie najważniejszej z faz gry.
Ustawienie w tej fazie - 4-4-2 albo 4-5-1 (Okazaki gra w linii pomocniczej). Vardy zawsze czeka na szansę w kontrze i bardzo rzadko można go spotkać w pressingu w rejonie centralnego koła.
Pressing drużyna Ranieriego korzysta tylko wtedy, kiedy przeciwnik posiada piłkę na swojej stronie pola czyli pressing dotyczy tylko linii obrony w celu wykorzystać pomyłki zawodników natychmiast w strefie przed bramką.
Na swojej połowie boiska piłkarze Leicester City grają bardzo szczelnie, szczególnie między liniami pomocniczej a obrony (odległość wynosi około 10 m).
Na flankach skrzydłowych przeciwnika zawsze spotykają 2 gracze Lisów dzięki formacji 4-4-2, gdzie na fkankach grając ściśle masz zawsze 1 pomocnika oraz 1 defensora. Taka gęstość pozwala skutecznie blokować uderzenia i dośrodkowania rywala.
Źr. "Whoscored.com"
Także trzeba zauważyć, że podopieczni Ranieriego w obronie grają bardzo prosto, nie bojąc w razie potrzeby wybić piłkę na aut albo rzut rożny.
Przejścia z jednej fazy w inną
Przejście z obrony w atak (kontra) jest najważniejszym czynnikiem w osiągnięciu tych wyników, co mają na razie Lisy.
Po odbiorze piłki zawodnicy Leicester City starają się dostarczać piłkę natychmiast na Vardy'ego, Okazakiego albo Mahreza przez długie podanie.
W kontrę zazwyczaj biegną 4 graczy - Vardy, Okazaki, Mahrez + ktoś z pomocników.
Przejściu z ataku w obronę towarzyszy natychmiastowy pressing.
Faza gry z posiadaniem piłki
Celem jest dostarczanie piłki w pole karne na Vardy'ego albo Okazaki (np. w meczu z MC z 14 uderzeń 12 były z pola karnego). Zwykle to się da zrobić przez dośrodkowanie z flanków, rzadziej - przez niskie podania w rejonie półkoła na połowie przeciwnika.
Jedną z cech zespołu jest wysoka skuteczność uderzeń - np. w meczu z MC z 14 uderzeń 7 trafiły w światło bramki (u MC było tylko 4 z 22 uderzeń), a z tych 7 - 3 zostały goli.
Źr. "Whoscored.com"
Także jak i w kontrach tak i w ataku pozycyjnym można często spotkać podania na Vardy'ego z centralnej linii.
W ogóle gra Leicester City charakteryzuje się dużą ilością podań długich pionowych.
Źr. "Fourfourtwo.com"
Źr. "Whoscored.com"
Jeszcze jeden sposób prowadzenia ataku - przesunięcie Mahreza w centrum ze swojej flanki z dalszym: a) podaniem na napastników; b) strzałem.
Czy Arsenal ma szansy w starciu z Lisami?
Następny mecz dla Leicester City będzie z Arsenalem. Do tego oni już pokonali Liverpool i Manchester City, więc powstaje oczywiste pytanie - Arsenal jest kolejny?
Nie koniecznie. Drużyna Ranieriego ma swoje wady, którymi Kanonierzy powinni się skorzystać:
- 16 z 22 uderzeń MC wypełnił z pola karnego czyli obrona Lisów pozwala do strzelania piłki z bliskich odległości;
- Mahrez często idzie w środek, więc na prawym skrzydle obrony Leicester City zostaje tylko Simpson;
- zawodnicy Leicester City grają wąsko, więc Arsenal powinien rozciągać obronę, przenosząc piłkę z jednego skrzydła na drugi, i odwrotnie;
- szybka kontra Lisów jest najniebezpieczniejsza, więc jest potrzeba w natychmiastowym pressingu po utracie piłki;
- Arsenal musi uważać na Mahreza - gra w 2 defensywnych pomocnika jest konieczna.
Po zwycięstwach nad Liverpoolem oraz MC duch zespołowy zawodników Leicester City jest ważnym czynnikiem, na który też trzeba uważać menedżerowi Arsenalu.
Ranieri po meczu z Manchester City:
"We fight for each other on the pitch. We are 11 when we go on to the field and in all my career I don't think I have known a team as strong at being together"
No comments:
Post a Comment